چه میدانی غرور و عزت مرد ؟

                 که وقتی میروی مردت نشسته

                                             منو تنهایی و احوال ناجور

                                                              توهم همچون بقیه با بقیه

سپید شاید هم تیره به دل خود گوهری دارد گوهری ناب تر از طلا گران ترو مهم تر از آن ولی زرق و برق طلایی اش را ندارد

سپید یا رنگی برای بخشش جان و مال به گوهر وجودی خویش

سپید تر از آن که بشود نادیده گرفت

زیباتر از آن که بشود کنارش گذاشت

با دل دریایی  و با وجود رویایی

که وقتی دل و قلبت را هم میشکنندومیبرند باز هم پایداری و تنها چیزی که ازت شنیده میشود هوای دریا و صدای خروش آبهایش هست مهم نیست که کجا باشی و چه بر سرت آمده باشد مهم این است که همیشه در گوشه و کنار دلی جای داری حتی اگر ندانی و از نگاهها نخوانی و از صدا ها نشنوی ولی جای داری آنجا که هیچگاه خبر نخواهی داشت .

آن  که جان و حیات میبخشد خنده و شادی می آفریند دیدنش خوش ، بودنش خرم و جاه و مقام دارد،اینها همه در یک چیز هست  که باید با تمام سختی هایی که کشیده باشد و بماند

مهم این است که باشی ، خودت باشی و همیشه باشی